NARRATOR: Once, in a little town much like your own, Inquisitive Ivan lived happy at home. A curious boy, with a curious mind, He wanted to learn all the facts he could find!
NARRATOR: His poor Papa Padgett grew sick with the flu. The doctor said, "Sorry. There's naught I can do."
NARRATOR: But Pa whispered: "There is a beast in the Thicket That knows many things. That may be the ticket!"
NARRATOR: That night in the woods, amidst crawdads and crickets, The kit found the home of this Thing in the Thicket. A cave full of shadows, and whispers of dread, a dwelling where good little kits mustn't tread.
NARRATOR: "Oh child, do not be afraid," soothed a voice. "I give you a gift. I offer you choice! Your poor sickly Papa must come to my side. With all of my knowledge, I'll keep him alive!"
NARRATOR: "Who are you?" asked Ivan, with uneasy tummy. The voice answered softly, as sweetly as honey: "I hold all the knowledge that you've ever sought. It's lovely to meet you!
NARRATOR: Please call me ABROAD"
TAMBERLANE: This is scary…
BELFRY: All I recalled was the nice pictures...
[OUTDATED]
ERZÄHLER: Klein Ivan's Papa Garret war sehr krank und es ging und ging ihm einfach nicht besser. Klein Ivan wer sehr, sehr traurig.
ERZÄHLER: Aber Papa Garret hatte einen Plan. "Mach dir keine Sorgen, Ivie, ich werde Draussen wieder gesund!" "Draussen, was ist das?" fragte Ivan.
ERZÄHLER: “Papa Garret, nein!” rufte Papa Tom, ”Deine Krankheit wäre zwar fort, aber du wärst auf ewig verdorben!” Papa Garret rümpfte seine Nase. “Pah! Du Feigling! Das ist ein altes Ammenmärchen! Draussen wird mich kerngesund machen, du wirst schon sehen!”
ERZÄHLER: “Papa Tom, ” fragte Klein Ivan. “Wenn Draussen Papa Garret helfen kann, warum ist es dann schlecht?” “Weil ihm Draussen nicht besser werden wird,” sagte Papa Tom.
ERZÄHLER: “Draussen ist voller Verderbnis, die dich und jeden deiner Mitmenschen korrumpieren wird.” “Nach Draussen zu gehen, statt friedlich in der Heimat abzuleben, ist egoistisch!"
ERZÄHLER: “Wenn Papa Garret also nach Draussen geht, wird er jeden, den er kennt, korrumpieren? Ich muss alle davon abhalten, jemals nach Draussen zu gehen!” sagte Klein Ivan.
TAMBERLANE: Das is unheimlich…
BELFRY: Ja, das ist düsterer, als ich mich erinnere…
NARRATEUR : Autrefois, dans une petite ville semblable à celle-ci, Ivan le Curieux vivait heureux chez lui. Un garçon curieux, avec un esprit curieux, il voulait apprendre tout ce que le monde avait de mystérieux !
NARRATEUR : Son pauvre Papa Padgett souffrait d'une infection pulmonaire, Le médecin dit : « Désolé. Je ne peux plus rien faire. »
NARRATEUR : Mais 'Pa murmura : "Il y a une bête dans le fourré. Elle sait beaucoup de choses. C'est peut-être mon ticket !"
NARRATEUR : Cette nuit-là, dans les bois, parmis écrevisses et grillons, le petit trouva la maison de cette chose sous les frondaisons. Une grotte pleine d'ombres et de murmures d'effroi, une demeure où les bons petits ne rentrent pas.
NARRATEUR : "Oh mon enfant, n'aie pas peur", l'apaisa une voix. "Je te fais un cadeau. Je t'offre le choix ! Ton pauvre Papa maladif doit venir à mes côtés. Avec toutes mes connaissances, en vie je le garderai !"
NARRATEUR : "Qui es-tu ?" demanda Ivan tremblant dans ses bretelles. La voix répondit doucement, aussi douce que le miel : "Je détiens des savoirs largement supérieurs. Ravi de te rencontrer !
NARRATEUR : Tu peux m'appeller AILLEURS"
TAMBERLANE : C’est effrayant…
BELFRY : Tout ce dont je me souvenais, c'était les belles images...
NARRADOR: Uma vez, em um cidadezinha a de muitos similar, Ivan Inquisitivo vivia feliz em seu lar. Um garoto curioso, com uma mente curiosa, Ele queria aprender todos os fatos nessa terra grandiosa!
NARRADOR: Seu pobre Papai Padgett ficou doente pra valer. O doutor disse, "Desculpa. Não há nada que possa fazer."
NARRADOR: Mas o Pai sussurou: "Há uma besta no Matagal Que sabe muitas coisas. Talvez esse não seja o final!"
NARRADOR: Aquela noite na floresta, entre gambás e grilos, O filhote achou a casa dessa Coisa no Matagal. Uma caverna cheia de sombras, e sussuros de assustar, um lugar onde bons filhotezinhos não devem ficar.
NARRADOR: "Oh criança, não se assuste,", uma voz de consolação. "Te dou um presente. Te ofereço uma opção! Seu pobre doente Papai deve vir ao meu lado, Com todo meu saber, Eu farei ele viver!
NARRADOR: "Quem é você?" perguntou Ivan, com apreensão. A voz respondeu maciamente, tão doce quanto um torrão: "Eu tenho todo saber que você sempre quis. É ótimo te conhecer! Por favor me chame de EXTERIOR
TAMBERLANE: Isso dá medo...
BEFLRY: Tudo que eu me lembrava era as imagens legais...
(Nota do Tradutor: Eu optei por localizar de uma forma um pouco mais solta aqui para tentar manter o formato de rima.)
ОПОВІДАЧ: Колись у маленькому містечку, що схоже на ваше, щасливо жив удома Допитливий Айван. Допитливий хлопчик, з цікавим розумом, Він хотів дізнатися всі факти, які міг знайти!
ОПОВІДАЧ: Його бідолашний тато Паджетт захворів на грип. Лікар сказав: «Вибачте. Я нічого не можу зробити».
ОПОВІДАЧ: Але тато прошепотів: «У Гущі є звір, який знає багато речей. Це може бути шанс!»
ОПОВІДАЧ: Тієї ночі в лісі, серед юрби та цвіркунів, дитина знайшла дім цього Створіння в Гущі. Печера, повна тіней, шепоту і страху, оселя, куди не повинна ступати добра малеча.
ОПОВІДАЧ: «О дитино, не бійся», — заспокоїв голос. «Я даю тобі подарунок. Я пропоную тобі вибір! Твій бідолашний хворий тато повинен підійти до мене. З усіма моїми знаннями я залишу його живим!»
ОПОВІДАЧ: "Хто ти?" — спитав Айван із неспокійним животиком. Голос відповів тихо, солодко, як мед: «Я зберігаю всі знання, які ти коли-небудь шукав. Приємно познайомитися з тобою!
ОПОВІДАЧ: Будь ласка, називайте мене ЗАКОРДОННЯМ"
ТЕМБЕРЛЕЙН: Це страшно…
БЕЛФРІ: Все, що я пригадую, це гарні картинки...
NARRATOR: פעם, בעיירה קטנה ממש כמו זו, איוון הסקרן חי שמח בביתו. ילד מבריק, וסקרן במיוחד, שרצה ללמוד כל עובדה ומיד!
NARRATOR: אביו פאדג׳ט המסכן חטף שפעת וחלה. הרופא אמר: ״לא אוכל לעשות דבר, סליחה״.
NARRATOR: אבל אבא לחש: "יש מפלצת שם בסבך שיודעת הרבה דברים. אולי זה המפתח!"
NARRATOR: באותו הלילה ביער, בין הסרטנים והצרצרים, הילד מצא את הבית של הדבר בין השיחים. מערה חשוכה, ומבשרת רעות, מקום שלילדים טובים אסור בו לצעוד.
NARRATOR: "הו ילד, אל תפחד," לחש קול מרגיע. "אני נותן לך מתנה. את הבחירה אני מציע! אביך החולה חייב לבוא לצדי. ועם כל הידע שלי, את חייו אני אציל!"
NARRATOR: "מי אתה?" שאל איוון, לא טוב בבטנו חש. הקול ענה ברכות, במתיקות כמו של דבש: "יש לי את הידע וכל מה שיהיה שלך נחוץ. נעים לפגוש אותך!
NARRATOR: קוראים לי ארצות החוץ"
TAMBERLANE: זה מפחיד…
BELFRY: כל מה שזכרתי היה רק הציורים הנחמדים...
